Vrijdag 25 augustus 2023

Jaaaaa, vandaag reizen we weer af richting Ermelo voor de paarden tweedaagse aldaar. Morgen en zondag doen we mee samen met Marjolein en Hacker. 

Omdat het vorig jaar zo goed is bevallen, logeren Marjolein en ik bij Bungalowpark Bok en de paarden schuin tegenover het park bij Marsha en haar gezin. 

Om twee uur heb ik met Marjolein afgesproken bij Verzorgingsplaats De Haere in 't Harde om samen het laatste stuk af te leggen. Even over half drie komen we aan bij Marsha. Direct weer een fijn gevoel, de paarden ontbreekt het aan niets: de stallen zijn al gevuld met een dik pak stro en een mooie groene weide staat te wachten op Tara en Hacker. 

We spreken af dat we zelf de paarden 's avonds doen en maken graag gebruik van het aanbod van Marsha om de paarden 's ochtends te voeren en op de weide te zetten. 

Wanneer we de paarden met een gerust gevoel op de weide achterlaten en onze trailers hebben geparkeerd rijden we door naar het bungalowpark waar ik enthousiast wordt begroet door eigenaar Peter met de woorden: ha, mevrouw Hegen (Peter is de man van mijn achternicht). 

We logeren weer in een prachtige lodge, van alle gemakken voorzien. 

Onder het genot van een hapje en een drankje luidden Marjolein en ik het weekend in. Door onze tuin loopt een eekhoorntje van boom naar boom. Erg leuk. 

Om zes uur heb ik een tafeltje gereserveerd voor ons bij de Garderense berg waar we een heerlijk buffet genoten en waar we beiden overvol weg kwamen. 

Na het eten de paardjes even binnen gezet en gevoerd om daarna nog even te relaxen in het huisje. Rond half elf hadden we beiden de koek op en zijn we gaan slapen. 

Zaterdag 26 augustus 2023

Om even over zeven wordt ik wakker. Rico een berichtje gestuurd voor zijn verjaardag en daarna rustig opstarten met een boek. Even later meldt Marjolein zich ook en na uitvogelen hoe de oven werkt voor wat broodjes zitten we even later aan ons ontbijtje. 

Wanneer we rond kwart voor negen bij de stal zijn, staan de paardjes al lekker op de weide. Wat is dit toch fijn dat er zo goed voor ze wordt gezorgd! Na wat stal klussen te hebben gedaan wordt het tijd om richting "het Veluws Ros" in Ermelo te rijden, vanwaar de paarden tweedaagse start. 

Wanneer we aan komen, komt er direct een vrolijke vrijwilligster onze kant opgelopen. Ze kent mij nog van de vorige keren geeft ze aan. Leuk dat jullie vanuit Drenthe weer mee doen. Als de parkeerwacht onze parkeerplek heeft aangewezen en we een leuk presentje hebben gekregen: een buideltasje, laden we Taar en Hacker uit en zadelen we ze op.

We moeten heel even wachten voor we kunnen starten, de deelnemers konden bij opgave kiezen voor een tijdsblok (tussen 10:00 en 11:00 uur of tussen 11:00 en 12:00 uur). Dan startte er om de vijf minuten een groep op volgorde van klaar staan. 

De route was ook nu weer uitgezet met linten aan de rechterkantvan de paden: rood=rechtsaf, wit=linksaf en geel=goed. Ook was de route te volgen via het ruiterknooppunten netwerk of via de GPS. Dus verkeerd rijden kon bijna niet. Wij volgden de linten en voor de zekerheid had ik de knooppunten ook even uitgeprint. 

Aan het begin van de rit worden we op de foto gezet door Ad van Meurs. En dan kan het genieten echt gaan beginnen. 

De route was weer prachtig! Echt genieten. Tara had echt goede zin en ik was opgelucht(twee weken geleden had Tara wederom last van een kuchje tijdens het rijden), want Tara hoestte niet meer en was echt weer haar vrolijke zelf. We hadden wel besloten om vandaag de 16 kilometer te rijden in plaats van de 26, aangezien Tara en ik niet goed genoeg getraind hadden voor de lange route in verband met haar hoesten. Helaas heb ik maar een paar foto's van onderweg, wel heeft Marjolein mij nog even gefilmd tijdens mijn poging tot yoga te paard. 

Halverwege de route komen we aan bij de pauzeplek.Vlak voor de pauzeplek worden we gefotografeerd en op de pauzeplek worden we nog even samen op de foto gezet door een aardige EHBO-er. Onder het genot van een wrap, een beker Cola en een broodje ham/kaas kletsen we even met de vrijwilligers en is het na tien minuten tijd om de route weer op te pakken. 

Na nog een heerlijke verdere rit, waarbij we iets last hadden van een dame te paard die het niet zo nauw nam met de ruiteretiquette, kwamen we uiteindelijk aan bij het eenna laatste punt. Ik besluit af re stappen en het laatste stuk naast Tara mee te lopen. Wat heerlijk dat ze los mee kan lopen, af en toe een snackje mee nemend. Tot ze opeens mensen ziet staan met een grote banner achter hun. Dit was zeer eng in haar wereld en ze bleef staan waar ze stond. Oren gespitst naar voren, grote ogen. Marjolein en Hacker stapten wat achter ons, dus Marjolein greep de teugels mee en toen liep ook Tara weer braaf mee. Het eindpunt van dag 1. De paardjes kregen nog een appel en onze namen werden afgestreept. We did it!

Rond enen waren we weer op stal. De paardjes even afgespoeld en ze daarna op de weide gezet. Terug in het huisje stelde Marjolein voor om even te kijken bij de Country Mill ruitersportshop. We hadden iets groots verwacht,  dit viel helaas tegen alleen het zadel gedeelte was groots. Dus op de parkeerplaats nog even gekeken of er nog een ruitersportzaak in de buurt was, de Epplejack in Amersfoort bleek dichterbij dan gedacht, dus daar nog even heen. Genoeg leuks te zien, maar heb mij gedragen en met een zak frambozensnoepjes verliet ik de winkel. Nog een knuffel en snoepjes voor Hannes gescoord bij Ranzijn en daarna terug naar het huisje.

Om zeven uur had Marjolein een tafeltje gereserveerd bij eetcafé De Bourgondiër in Garderen, waar we heerlijk hebben gegeten. De Bourgondische plank is echt een aanrader! Na het eten de paarden op stal gezet en rond half elf had ik de lamp uit.

Zondag 27 augustus 2023

Om zeven uur stonden we naast ons bed. Tassen inpakken, ontbijten, en toen was het nog maar acht uur... dus nog even zitten luieren tot half negen. Op stal aangekomen stonden de paarden al weer heerlijk op de weide. Stallen uitgemest, afscheid genomen van Marsha en haar familie en op naar Ermelo.

Daar aangekomen was de parkeerplaats, in tegenstelling tot gisteren, nog heel erg leeg. Paarden zadelen en toen mochten we al snel vertrekken. 

Ook nu was de route weer perfect aangegeven met linten. Nadat we even onderweg zijn komen de eerste menwagens ons achterop. Deze laten we voor gaan, zij zijn vaak sneller dan dat wij zijn. Helaas hadden we de laatste kar beter achter ons kunnen houden achteraf, deze dame schoot niet echt op en reden we steeds weer achterop, zodat we gedwongen waren vaak te stappen. 

Tara had een wat mindere dag vandaag. Versnellen, dan weer erg op de rem rijden, ze kon haar tempo niet echt vinden helaas. Misschien toch wat moe nog van gisteren? 

Halverwege de route komen we op de pauzeplek. Hier kregen we weer heerlijke broodjes, drinken en een twix. De dames en heer vrijwilligers verbaasden zich er over dat Tara en Hacker los bleven staan, terwijl wij er niet naast stonden. Dat moest natuurlijk even op de foto.

Ook vonden ze het leuk dat we beiden bitloos rijden. Dat maakt mij trots, dat we zo ver zijn gekomen dat dit kan. En hopelijk een voorbeeld voor anderen. 

Wanneer er meer ruiters aankomen besluiten we verder te gaan. De dame met de menkar stond er ook nog, dus dan bleven we haar nu voor. 

Dat was een beetje ijdele hoop, vlak na de pauze plek zag ik haar in de verte opdoemen. Gelukkig bleven we haar nu wel steeds voor en werd de afstand steeds groter. 

We zijn er bijna als een groep ruiters ons achterop komen. Zij vragen of wij meedoen met de rit en hoe lang de rit is. Wij geven antwoord, en horen ze nog zeggen dat zij niet mee doen maar wel de linten volgen. Verbouwereerd laten ze ons achter en worden wij best boos. Een groep vrijwilligsters organiseert dit voor hun club voor een bescheiden bedrag en zij maken er misbruik van...

Wanneer we er bijna weer zijn stijg ik weer af om het laatste stuk met Tara mee te lopen. De fotograve die op het eind stond had tegen de vrijwilligster gezegd: er stijgt zo maar iemand af! De vrijwilligster had geantwoord: dan weet ik al wie er aan komen, dit doet ze blijkbaar altijd! 

Wanneer we bij ze zijn vinden ze het erg grappig dat mijn paard mij als een hondje volgt... en ik... kan alleen maar trots zijn op Tara dat we zoveel wederzijds vertrouwen hebben opgebouwd dat dit mogelijk is. 

Opeens komen de groep ruiters van eerder er aan. Vragend waar ze heen moeten, want de linten hielden op. Ik kan mij niet stil houden en geef aan dat ik vind dat ze niet eerlijk bezig zijn tegenover de vrijwilligers die er tijd en moeite insteken om dit te organiseren. Dat ik verwacht dat zij ook een sponsorbijdrage doen. Na wat gemompel kiezen ze hun weg. Ze zullen vast de route verder volgen, maar ik ben mijn boosheid kwijt. De vrijwilligster zegt: zo! Dat was duidelijke taal. 

Bij de trailer aangekomen zadelen we de paarden af, nemen Marjolein en ik afscheid en gaan richting huis. Rond half drie zijn Taar en ik op stal. Leuk weekend, prachtige omgeving, super organisatie!