Hoogersmilde: here we come !

Onderweg is ze heel rustig geweest. Ze keek mooi naar buiten. Ik had geen hooinet neergehangen, dit omdat ze de vorige keren niet gegeten heeft van het hooi. In de bochten hing ze mooi mee zag ik op de camera. Soms wel een heel eng gezicht. 

We zijn direct doorgereden naar de camping. Merel zou langs Trista om de camper op te halen en dan kwamen ze achter ons aan. Na 40 minuten reden we de camping op. Gelukkig geen gekke dingen mee gemaakt onderweg, maar wat had ik een droge mond en zweet handen haha. Toch heel gespannen gereden, waar dus geen reden voor was.

Op de camping heb je eerst de stallen en de paddocks. Omdat Tara zo rustig was heb ik na het parkeren van auto en trailer direct even gekeken in welke paddock ze mocht staan dit weekend. Daarna ben ik terug gegaan en heb de emmer met Slobber gepakt die ik had gemaakt thuis. Merel kwam met het idee om haar in de trailer te belonen als we waren gearriveerd. Tara was nog steeds heerlijk rustig en heeft lekker gegeten van de Slobber. Merel en Trista kwamen hierna ook snel aan. Tara uitgeladen en lekker op de paddock gezet.

Op de paddock begon ze direct hooi te eten, dus helemaal goed.

Wij hebben ons ook geïnstalleerd en konden ons om 15 uur melden op het secretariaat voor de laatste afhandeling van onze inschrijving.

In de avond zaten Trista en ik zo gezellig te kleppen dat het op een gegeven moment wel heel koud werd buiten onder de luifel. Tijd om naar bed te gaan.

Zaterdag 29 september 2018 de POR

Na een hele koude nacht waarin ik weinig heb geslapen ben ik er rond 7 uur uitgegaan. Tara en Annejetsk gevoerd. Beide dames hadden de nacht goed overleefd en van Tara kreeg ik een vrolijke hinnik toen ze mij zag. Omdat we ons om 9.40 uur moesten melden bij de maproom dachten we dat we rustig aan konden doen. We wouden rond 9.15 uur de vet keuring doen, dan rustig opzadelen en dan naar de map room... het liep anders...

Om 8.15 uur zaten we aan het ontbijt. Dat was super voor elkaar op de camping ! Toen we rond 8.40 uur klaar waren gingen we even bij de vetgate kijken om even te zien hoe dat in zijn werk ging. Daar komen we vriendin Marjolein ook tegen, zij deed ook mee met een kennis van haar, maar sliep niet op de camping. Tot onze verbazing was het al zo druk bij de vetgate dat we ook direct maar in de rij zijn gaan staan. Om 9.30 uur waren we pas aan de beurt met keuren. Beetje raar dat mensen die laat aan de beurt waren als eerste bij de keuring stonden... Zowel Tara als Annejetsk werden goedgekeurd. Tara had een hartslag van 44 slagen per minuut, Annejetsk 36. Direct vanaf de vetgate door naar de trailer. Gauw een borstel er over, zadel er op, zadeltassen er op, hoofdstel aan... hoop dat we niks zijn vergeten.... en door naar de maproom. Omdat we daar te laat aan kwamen hebben ze een andere deelnemer die na ons kwam maar wel eerder was voor laten gaan en kregen wij een latere starttijd. 10.10 uur werd onze starttijd nu. 

In de Maproom kregen we 2 kaarten. 1 met de route en 1 blanco. We moesten de route overtekenen op de blanco kaart. Na dit te hebben gedaan moesten we wachten tot 10.10 uur en toen mochten we op weg... Dit bleek erg lastig, want waar is de start ? We zijn eerst richting uitgang van de camping gereden, maar daar kwamen we iemand tegen die nog geen paard voorbij had zien komen. Ook zagen we geen afdrukken in het gras, dus dan maar weer de camping op. Terug naar de maproom in de hoop dat iemand ons even op weg kon helpen. Daar zagen we dat vriendin Marjolein op het paard ging dus Trista stelde voor om die het eerste stuk te volgen. Op een gegeven moment had ik een beetje door waar we zaten en wil ik een pad in waar een bordje hing met "eigen weg" hier liep een mevrouw die riep dat we daar niet in mochten... hadden we maar niet geluisterd, want dit pad was inderdaad de start van de route. We zijn toen via het PTV terrein gestuurd en gegaan door deze mevrouw. Na een poosje in de war te zijn geweest hadden we door dat we richting de doorgaande weg moesten en daar konden we de route weer oppakken. Waar we Marjolein kwijt zijn geraakt toen weet ik niet, maar even later waren Trista en ik weer verdwaald. Op een gegeven moment hebben we het goede pad weer gevonden en komen we een meisje tegen die ook verdwaald was. Zij is met ons mee gereden. Na later nog een keer verkeerd zijn gereden en dit heel snel door hadden en ook snel hadden gecorrigeerd, komen we de eerste controle post tegen. En Marjolein komen we vlak daarvoor ook weer tegen. We moesten 5 minuten wachten tot het team voor ons weer weg was en toen mochten wij ook weer verder. Vanaf daar ging het verrassend goed. 

Wel hoorden we vrij snel na ons vertrek iemand aankomen en dit was het meisje weer die ook nu weer met ons mee reed. We hebben rustig aan gedaan en na een uurtje komen we aan bij de pauze plek en controle post. Onze zadeltassen werden gecontroleerd of we de verplichte bepakking bij ons hadden. Kregen hele lekkere broodjes, de paarden onbeperkt wortelen en we hadden 45 minuten pauze. 

Na de pauze mochten we weer verder. We besloten iets sneller te rijden, aangezien we ons met zijn tweeën hadden opgegeven en niet met zijn drieën 😉 het eerste stuk ging geweldig ! We vonden de goede paden en zagen zowaar onze eerste knipper hangen ! Trots dat we waren ! Ook leek het pad niet veel betreden te zijn. We vonden onszelf geweldig ! Even later komen we bij het derde controle punt. Hier zijn we als volleerd fotomodellen nog op de foto geknipt.

We besluiten tot 16.30 uur te wachten op de prijsuitreiking, ook al hebben we geen prijs, maar dit is wel zo leuk voor de organisatie. Marjolein brengt haar paard naar huis en Trista en ik gaan lunchen. We verzorgen de paarden nog even en dan is Marjolein er ook weer. We besluiten op het terras te gaan zitten en dan is het ook bijna 16.30. Eerst worden de lijsten met uitslagen opgehangen en kun je nog bezwaar maken.

De prijsuitreiking. Marjolein valt heel onverwacht in de prijzen met de POR. En dan opeens: als laatste zijn geëindigd, op de 11e plaats: Frouwkje en Trista. Whattttt... krijgen we ook een prijs ? Ik loop naar voren. Omdat we als laatste zijn geëindigd bij de POR en ik heel veel pech had bij de PTV krijgen Trista en ik een cursus PTV aangeboden. Vet ! Gaaf ! Super leuk ! 

Na de prijsuitreiking laden we de paarden op. Tara liep weer in 1 keer de trailer op. Ik had dit keer wel een hooinet opgehangen. Ze heeft de hele weg lekker geknabbeld en was super rustig. Ook met afladen ging het weer goed. Al met al... een top weekend, en wat mij betreft hebben wij al gewonnen doordat Tara het trailerladen zo goed deed.