Een dag voor ons trainingsweekend nog even een clinic rijden... ehmmm niet zo handig gepland, maar een uurtje moet kunnen. (Normaal gesproken mag Tara de dag voor een rit of evenement nog even goed rusten)
Ik ben om 17.15 uur op de manege en vul alvast de waterbakken en geef de paarden hun hooi. Werken gaat beter op een volle maag, al was die van Tara al gevuld met... hortensia geloof ik...
Rond 17.30 uur konden wij aanschuiven voor een heerlijk verzorgd diner met soep en broodjes. Wat was dit goed voor elkaar !
Na het eten hebben Nienke en ik de mest even geruimd en was het tijd om rustig aan te zadelen.
Om 19.00 uur mochten wij de bak in.
We begonnen met de enkele slalom. Die ging prima. Iets meer stelling en buiging... 🙈 ehmmm..... goed, daarna de dubbele slalom. Deze was voor ons erg lastig. Omdat wij met Polebending een enkele slalom doen en daar zo kort mogelijk langs de palen draaien deden we dit bij de dubbele slalom ook waardoor we steeds in stap terug vielen...
Hierna moesten we om 3 pionnen draaien, steeds het snijpunt raken. Ik was hier de controle even kwijt. Tara deed het goed hoor, maar we hadden in elk geval geen punten voor netheid...
We gingen door naar de balkjes die in een hoek waren gelegd. De bedoeling was om achteruit de hoek om te gaan, zonder de balken te raken... laten we dit nou net in de groepsles van Natascha hebben geoefend laatst, dus dit ging erg goed.
De brug was het volgende onderdeel. Kreeg ik Tara tijdens de trail training eindelijk over de brug heen laatst, dit was een brug met leuningen. Na enig aansporen ging ze er over !!! En de 2e en 3e keer in 1 keer. Yessss, toppertje, weer een obstakel overwonnen.
We gingen door naar stokken die recht op op boomstammen stonden. Eerst er tussendoor, bij de laatste stoppen en dan een beker van de rechter paal op de linker zetten. Tja, hier ging Tara in de weerstand doordat ze het heel erg eng vond. Het lukte uiteindelijk om haar tussen de stokken door te krijgen, maar daarna wou ze niet stil staan. Ze was echt heel erg bang. Ari heeft haar vast gehouden zodat ik toch de beker kon verplaatsen, daarna hebben we de oefening aangepast voor Tara. Nienke en Orlando voorop en wij direct achter ze aan en gewoon tussen de stokken door. Na de 3e keer moest Nienke aan het eind stoppen zodat Tara ook moest stoppen tussen de stokken. Daarna mochten we het nog een keer alleen doen, dat ging super, ze was nog steeds angstig, maar genoeg voor nu.
We gingen door naar het hek. Hier is Tara ook heel angstig voor dus we mochten weer een aangepaste oefening doen. Ari deed het hek open, wij gingen er door, Ari sloot het hek weer en wij moesten er zo dicht mogelijk heen. Aangezien ik verkeerde signalen gaf was Tara wat in de war. Soms is het zoooo verschrikkelijk lastig, dat paardrijden. Uiteindelijk de oefening goed afgesloten.
Als laatste moest je naast de Barrel gaan staan, de beker van de Barrel pakken, de beker in de lucht houden en de beker weer neer zetten. Je paard moet hierbij stil staan. Een tijdje terug heb ik de Barrel per ongeluk geraakt met mijn laars toen we er om heen draaiden met barrelracen. Sindsdien is Tara geen fan meer van de barrels en is ze er angstig voor. Dus no way dat ze vlakbij de Barrel wou staan. We hebben het uiteindelijk zo ver gekregen dat ze met haar hoofd bij de Barrel stond. Toen was het voor ons genoeg geweest.
Tara heeft het al met al weer super goed gedaan. Hopelijk krijgt ze toch ooit het vertrouwen dat ik bij haar ben, haar niet in gevaarlijke situaties breng, het vertrouwen dat we het samen aan kunnen.
Wat heel leuk was om te zien, was dat Tara nadat we klaar waren heel erg naar de vriend van Ari trok. Wat straalde hij een rust uit. Constant zocht ze hem weer op. Heel fijn dat ze weer en voelt dat er mensen zijn die ze wel kan vertrouwen. Ik zou haast wensen dat hij ook even een poosje met haar aan het werk zou gaan. Heel fijn hoe ze op hem reageerde !
Maak jouw eigen website met JouwWeb