Woensdag 9 september 2020

Nadat het weekend in mei niet door ging vanwege de Corona, krijgen we gewoon een herkansing! Dit weekend stond al een poosje op Tara en mijn bucketlist en nu is het zo ver. Samen met Trista en Kim. Het weer ziet er super goed uit. De eerste dingen zijn ingepakt. Morgen nog een dagje werken en vrijdag vertrekken we rond 13.45 uur naar Zuidwolde. 

We doen dit weekend mee aan: buitenrit op vrijdag, obstakelparcours op zaterdag, weegmoment op zaterdag en de WE op zondag. 

Vrijdag 11 september 2020

Vanmorgen de laatste spulletjes in pakken en rond 13.00 uur naar stal. Met Merel afgesproken dat ik de paarden op de paddocks zou zetten ivm Laziz zijn verlatingsangst. Ik wil rond 13.45 uur gaan rijden, heb met Trista en Kim halverwege afgesproken om 14.15 uur om samen verder te rijden. 

Alles gaat voorspoedig en om 14.15 uur rijd ik de parkeerplaats op waar Trista en Kim al staan te wachten. Met hun voorop rijden we verder naar Zuidwolde. 

Tegen 15.00 uur rijden we het terrein op. Handig is dat we al een plattegrond hadden gekregen en we precies wisten welke paddock voor onze paarden was. Ze waren nog bezig op te bouwen,  gelukkig was die van ons al klaar. 

We zetten de paarden op de paddock en zetten onze tentjes op. Eén voor één komen de andere deelnemers  ook aan. Wij zitten inmiddels al heerlijk te genieten van een drankje op ons kampeerplekje.

Om 17.00 uur doen we mee aan de buitenrit, we kunnen rustig aan doen. Heerlijk ! Om 17.15 uur vertrekken we. Helaas moeten we eerst over een pad met grote kiezels. Het duurde dan ook niet lang dat Tara op een kiezel stond en mankte. Shoot! De berm was heel smal, dus dat was ook geen optie, aangezien de kiezels daar ook lagen. Na een weg over te zijn gestoken werd het pad beter, maar even later wederom een pad met kiezels. Gvd! Gevraagd of we nog meer van zulke paden tegen kwamen, omdat ik anders om ging draaien. Deze paden zijn te pijnlijk voor Tara haar hoeven. Er zou nog een klein stukje komen zeiden ze. Ook dit bleek weer een lang pad te zijn. Mijn humeur werd steeds slechter. Ook moest ik Tara steeds terug rijden, aangezien zij ook snel van die paden af wilde zijn. Opeens zei de groepsleidster dat er weer een kiezelpad a aan kwam. Hierop heb ik gezegd dat ik terug ging. Ook Elske , het paard van Kim had erg veel last, en Ginger, het paard van Hellen, één van de deelneemsters, had er ook veel last van. Tris besloot ook mee terug te gaan. Via een doorgaande weg zijn we terug gereden. Heerlijk relaxt en erg gezellig. 

Toen we terug waren besloten we met zijn vieren uit eten te gaan. Bij de eerste 2 restaurants konden we niet terecht  deze zaten vol. Bij de derde hadden we prijs. Om 20.00 uur hadden we een tafel gereserveerd bij de Zuudwoldiger huuskamer. Heerlijk gegeten. Ik had een spies  van varkenshaas met champignon roomsaus. Het was erg gezellig.  Na het eten tot een uur of 12 op ons kampement gezeten. Het werd helaas snel erg koud. 

Zaterdag 12 september 2020

Oh my, wat een slechte nacht ! Het was erg vochtig buiten, erg koud. Gelukkig had ik thermo ondergoed aan, daarover een fleecebroek en een hoody en mijn dikke Noorse huissokken. En lag onder een dekbed en fleecedeken. Maar had zo'n koude neus ! Mijn tentje was erg fijn, maar ook erg klein waardoor ik natuurlijk weer een claustrofobische nachtmerrie had en de tent weer niet uit kon.Ik werd wakker, maar dan moet je natuurlijk weer plassen... en de paarden hoorde ik ook veel bewegen. 

Gelukkig konden we rustig aan doen, 's ochtends waren dressuur lessen, wij hoefden pas rond 14.30 uur naar het obstakel parcours. Het weer was echt ruk. Weinig zon, een harde, vrij koude wind. Nadat ik onze plek even wat had opgeruimd heb ik een poosje zitten lezen. Ik werd erg moe en besluit nog even te gaan liggen.  Ondanks het weer is de tent redelijk opgewarmd. Ik denk dat ik nog een uurtje heb liggen dutten. 

Om 14.30 uur waren we klaar voor het obstakel parcours. Ik besluit er eerst op te gaan, maar neem het halster wel mee zodat ik er ook af zou kunnen wil het niet. Ik start aardig wat later dan Trista, gelukkig konden we ruilen en konden Tris, Kim en ik gelijk starten. Het eerste obstakel waren noedels tussen hindernis palen. Hier was Tris bezig, ik besluit door te gaan en doe als eerste de L achterwaarts. Daarna ga ik door naar een gang van stropakjes waar vlaggen en enge dingen op stonden. Dit vond Tara erg eng, dus ik ga er af. Het ging redelijk totdat Trista met AJ door de flesjes gingen (had ik stiekem overgeslagen) hup, in de achteruit en daarna niet meer door de gang willen. Kim gaat voorop en Tara volgt haar zo. Ah top ! Daarna nog een keer alleen geprobeerd en dat ging goed. De rest in de bak hebben we overgeslagen. Ik voelde erg veel druk vanwege alle deelnemers en kijkers, wil ik die dingen doen (zeil, boog met slingers) dan hebben we rust nodig. Ik ga door naar de waterbak. 

Bij de waterbak wil Tara er niet in. He, dat is raar ! Wat ik ook probeerde,  ze deed het niet. Chantal, die alles organiseerde bood aan om Tara aan de hand mee te nemen er door heen. Dat lukte ! Daarna nog 2x zelf gedaan en ze had het door. Super ! Wat ik wel heel eng vond waren de houtblokken waar je daarna direct over moest, maar Tara stapte daar erg makkelijk over heen. 

Na de waterbak moesten we tussen vlaggetjes door (Tara liep er zonder blikken of blozen door) naar de op en afsprong. Ik vond hem erg eng, zie dan al weer de grootste ongelukken voor mij. Dus deze niet gedaan. Dan was er nog een hindernis waar je over of tussen trekkerbanden door moest springen. Ook deze heb ik over geslagen. Als laatste was er een trap gemaakt van trekker banden opgevuld met grond. Deze hebben we wel gedaan, en toen Tara het eenmaal doorhad vond ze het erg leuk (ze houd nou eenmaal van hoogtes) en hebben we hem denk ik wel 3 of 4 keer gedaan. Echt heel knap. Ze let ook echt op waar ze haar voeten neer zet, echt super leuk om te zien. 

Om 18.00 uur stond er een buffet klaar voor ons. Dit was super voor elkaar, wederom heerlijk gegeten. Na het eten was het dan tijd voor het weeg en meet moment. Ik was al langere tijd heel erg benieuwd naar Tara haar gewicht. Ook haar hoogte was ik erg benieuwd naar. Toen ik haar kocht zei de vorige eigenaar dat ze 1.55 m was. Trista en ik sloten nog even een weddenschap. Ik dacht dat Tara 550 kg woog, Trista gokte lager. Tara gehaald. Ze was best braaf, werkte heel even tegen, vooral het meten vond ze eng. Onderstaande afbeelding toont haar hoogte en gewicht.

We  hebben nog een poosje bij het kampvuur gezeten, tot ik koude benen kreeg. We zijn naar de tenten vertrokken.

Zondag 13 september 2020

Had ik gehoopt op een goede nacht. Forget it ! Ik ben andersom gaan liggen zodat ik wat meer ruimte boven mijn hoofd zou hebben met gevolg dat ik natuurlijk weer panisch was in de nacht. Ik had ook erg last van mijn linkerknie, deze voelde ik in elke positie, wat er is gebeurd met de knie, geen idee. Rond 2.30 uur hoorde ik Elske steeds gillen. Ik dacht dat Tara haar aan het klieren was. Na een half uur moed verzamelen ben ik er uit gegaan en bleek dat Elske met de buurman aan het klieren was. Geprobeerd ze uit elkaar te jagen maar dat lukte niet, dus maar naar voren gelopen, hooi gepakt en dat bij ze in de weide gedaan. Gevolg toen ik weer op bed lag: kauwende paarden naast mij. Helaas begon Elske rond 6.30 uur weer te gillen en om 7 uur begonnen Tara en AJ te hinniken dus heb ik de slaap maar opgegeven en ben ik er uit gegaan. Trista liep ook al rond, vandaar de hinnikende paarden. 

Na een kop thee en een ontbijt besluit ik alvast in te pakken. We moesten om 12 uur de WE clinic in. Hopelijk droogt de tent op tijd. Zo goed als droog pak ik de tent rond 11.30 uur in. Daarna zadelen we de paarden en rijden we naar de bak. 

De onderdelen van deze WE clinic waren: enkele slalom, dubbele slalom, tonnen, L achteruit, brug, ton met voorwerp, en ringsteken. 

We beginnen met de enkele slalom. We rijden hier iets te scherp om de palen. Zal komen door de Polebending denk ik. Daarna gaan we de tonnen doen. Om elke ton een rondje. Dit gaat ons beter af dan afgelopen donderdag. Na de tonnen moeten we tussen 2 staanders door. Hier staat een voerschep op die je van de rechter naar de linker staander moet zetten. Tara vind tussen de palen door erg eng. Aan de palen zaten bloemen. Het lukte uiteindelijk met wat hulp, en daarna kwamen we er zelf door heen. Toen moesten we er tussen in stil staan. Tara vond het heel eng, maar het lukte ! De beker optillen lukte ook, maar toen ging ze in protest en had ik een bommetje onder mij. Gemma Nienhuis, wie de clinic gaf, heeft de beker van mij aangepakt. 

Nu gingen we naar de brug. Naar enig aandringen ging Tara er op. Was erg grappig dat ze steeds op het hoogste punt wou blijven staan om te kijken.

Na de brug gingen we naar de L. Hier ga je vooruit door. Dan stop je bij de bel, deze luid je. En je gaat er achterwaarts weer uit. Ik merk dat dit steeds beter gaat.

Hierna de dubbele slalom. Ook nu ga ik weer te dicht langs de palen... oké... so be it hahaha.

Als laatste was de garrucha aan de beurt. Dat is ringsteken met een stok. Ik had bij voorbaat al gezegd dat wij deze over gingen slaan. Tara is doodsbenauwd voor dingen naast haar. Gemma stelde voor toch even met de stok naast haar te gaan staan. Tara was heel bang maar bleef redelijk staan.

Hierna mochten we het hele parcours achter elkaar doen. Ging echt heel goed. Als goede afsluiter zijn we nog even door de waterbak gegaan.